In deze vierde aflevering spreken we met antropoloog en docent Malika Ouacha over haar eigen Amazigh stam de aith Atta en haar promotieonderzoek ‘cross-border philantrophy en intersectionality van Amazigh vrouwen door NGO’s in Marokko’. Momenteel promoveert ze aan de Rotterdam School of Management (Erasmus universiteit) en ze doceert aan de School of Social Work van de Christelijke Hogeschool Windesheim in Zwolle.
We zijn blij om onze eerste vrouwelijke spreker te mogen verwelkomen in onze podcast. Hopelijk volgen veel meer inspirerende vrouwen! Malika spreekt over haar eigen ervaringen met de stam, over zowel trots, moed, bitterheid, geschiedenis en over twiza (samenwerking) tussen de verschillende substammen van de aith Atta. Ze spreekt over het verzet van Assou Oubasslam bij de berg Saghro en over de dunne scheidslijn tussen verzet en collaboratie. We gaan met haar terug naar haar Amazigh oorsprong en de verschillende werelden waarin ze is opgegroeid.
In het laatste deel gaat ze dieper in op haar promotieonderzoek en hoe een jonge Amazigh vrouw tot het besluit komt om te studeren voor antropoloog. Als haar proefschrift klaar is zal ze opnieuw bij ons aanschuiven om te spreken over haar onderzoek.
De Riffijnse humor van Taoufik uit Spanje: ‘De ‘Refqi’ (imam) en de zeevaarder
Er was eens een imam (refqi) die met een zeevaarder ging varen. Al varend spraken ze met elkaar over koetjes en kalfjes. Op een gegeven moment waren ze midden op zee. De imam vroeg aan de zeevaarder: 'doe je wat aan geloof en verricht je het gebed?' de zeevaarder antwoordde: 'Ik zal niet tegen je liegen imam. Alles wat God me heeft gegeven in dit leven is mijn bootje en de zee. Ik verricht geen gebed.' De imam antwoordde: 'Nou dat is dan erg treurig, de helft van jouw leven doet er dus niet meer aan toe. Dat is min of meer voorbij!'
Al pratend vervolgden ze hun boottocht totdat ze bijna aan de andere kant van de zee waren. En toen zei de zeevaarder tegen de imam: 'Vertel eens ben je wel eens in de zee geweest en kun je een beetje zwemmen?' De imam antwoordde: 'Ik kan helaas niet zwemmen!' De zeevaarder antwoordde: 'Nou dat is dan erg treurig, jouw hele leven doet er dus niet aan toe. Dat is min of meer ten einde!'
