Sietske de Boer reist in 1979 voor het eerst naar Marokko als 25-jarige jonge Friezin en ontdekt daar het Rifgebergte en aanschouwt met haar eigen ogen de dorpjes waar de meeste Marokkanen uit Nederland hun wortels hebben. Ze komt aan in de centrale Rif, namelijk Al Hoceima. Ze wordt verliefd op de stad en na meer dan twintig jaar gaat ze zich daadwerkelijk in Al Hoceima vestigen. In Rabat was ze journaliste en de bekenden daar konden hun oren niet geloven toen ze in 2006 vertelde dat ze in de Rif gaat wonen. Ze maakt daar vrienden en verblijft er tot en met 2012. Ze ontdekt de lokale marabouts, onderzoekt de geschiedenis en leert veel over de lokale Imazighen. Ze gaat dieper in op de oprichting van de Rif republiek in 1923. Het boek vertelt het verhaal van de Rif, het verhaal van Moulay Mohand, de verstandhouding met de sultan in het verleden en het centrale gezag in Rabat in het heden.
RIFFIJNS GEDICHT VAN HAMID BOUSSEDRA: 'DE LEEUW'!
Jij,
o Moulay Mouhand,
de grootste van alle mannen.
O leeuw van
de levenden en
de doden.
Met een pientere geest
heb je de wereld onderwezen
welke weg te volgen,
op zoek naar het recht
dat is gestolen
en verloren is gegaan.
De rechtsen hebben van jou geleerd
evenals de linksen.
Je hebt Mao Zedong onderwezen
en Fidel Castro.
Che Guevara
en Ho Chi Minh kennen jou ook.
De moslims hebben van jou geleerd
zo ook de Europeanen.
Je bent de geschiedenis
door de grote deur ingegaan.
Er is literatuur over jou geschreven
in mooie bewoordingen.
De kunst heeft jou omringd
met een mooie blik.
De gedichten hebben je omhelsd
met de blijvende schoonheid van het leven.
Je verblijft in de harten
die van jou houden.
In het verleden
in het heden
Jij
bent de grote Moulay Mouhand.
Het gedicht is vertaald door Khalid Mourigh.
